jovan

Dzisiaj, krótko- powód jak zawsze prozaiczny: nauka....... Niestety byłem dziś zmuszony zrezygnować z treningu- powód jak wyżej. W szkole jak zawsze.....choć nie- czuje się tam jakiś obcy ( troszke to dla mnie dziwne po pół roku), ale to nie z powodu nauki. Wydaje mi się, że coś się we mnie zmieniło na tyle- że nie moge się tam zaakceptować w takim świetle, jak to było wcześniej. Strasznie mnie to przytłacza, bardziej nawet niż pewne błedy z przeszłości. Polecam gorąco reflexyjny text xida- zgadzam się w nim w 100%..........a nawet 200%. Jeszcze tylko jutrzejszy dzień w moim prywatnym piekle urozmaicony przez takie męczarnie jak informatyka i angielski, przez niechciane emocje i ogólne zwątpienie w siebie.........a poźniej już upragniony weekend. Choć wątpie by mi pomógł więcej niż zwykle. I znowu zatoczyłem koło- to jest jakiś labirynt bez wyjścia. Im bardziej próbuje o tym nie myśleć- tym silniej dopadają mnie zwątpienie i gniew.......nie żebym się bał tych uczuć- gorzej, że inni mogą być z tego powodu zranieni. A za nic na świecie nie chciałbym jej zranić- sam wolałbym zginąć. Cóż- jeżeli nie kochanie- to zawsze mi zostaje walka.......choć to może nie najlepszy substytut. Jak ktoś ma jakieś pomysły jak wybrnąć z tej bezsensownej sytuacji -to chętnie go posłucham..........sam osobiście wyczeprałem wszystkie pomysły oraz całe moje pokady nadzei. Jedyne co mi jeszcze daje siły by trwać to wiara........no i ci, dla którym mimo wszystkich moich słabości cokolwiek jeszcze znaczę ( wiem, że jest ich niewielu- tym bardzej mam wobec nich wielki dług wdzięczności do spłacenia). Na koniec podziękowania dla Majkela- dzisiejsza rozmowa rzuciła iskierke światła w ciemności mojego serca.......byle by było ich więcej, a nuż kiedyś samo zapłonie własnym blaskiem........???

Ostatni dzień tej błogiej przerwy jest pełen... no dylematów: uczyć się, czy to może definitywnie olać jak od ostatniego sprawdzianu.......a może poczytać, tylko co?? W ciągu ostatniego miesiąca nieraz łapałem się na myśli: byle tylko wytrwać do świąt, a potem niech się świat wali. No właśnie nadeszło to "potem"- czy mam myśleć o kolejnej miłej chwili, albo powtórzyć za Robinem Williamsem- " carpe diem" i zacząć żyć chwilą... Gdyby tylko był ktoś, na kogo mógłbym przelać te rozterki, bez obawy że będzie to oznaką jakiejś słabości....naturalnie są takie osoby ;-), ale tu chodzi o jedna.... Jeszcze dwie godzinki i wreszcie będzie trening.... miejsce gdzie można wbrew pozorom świetnie odpocząć, dostać w kość zarówno werbalnie jak i fizycznie ( szacunek dla Grzegorza). W dodatku życie zwalnia tam dziwnie bieg- choć to moje osobiste odczucie- naprawde świetnie się tam myśli. Te święta dały mi z szerokiej perspektywy odskocznie od codziennych trosk, możliwość zejścia na boczny tor.......  Wreszcie się czułem przydatny, chociaż porządki domowe niespecjalnie mnie rajcują :D No i nauczyłem się robić kawe:P co dla tych, znających moją przydatność w kuchni może być miłym zaskoczeniem. A tak poważnie to może czas zacząć okazywać tą drugą twarz- ta co mnie miała chronić nie bardzo się spisała, i to co wolałem chronić nieświadomie samo wyszło na światło dzienne........osobiście nie jestem z tego zadowolony, chociaż z drugiej strony oszczędziło mi to dużo cierpienia i nieporozumień. Czas po prostu zmierzyć się z samym sobą i mam nadzieje, że support znajomych zapewni mi zwycięstwo w tej walce. Szczególnie licze na rady xida, humor mańka, odstresowanie dzięki kartą, ( bartek i wojtek- bliżniaki :P) i reszte paczki.......rady mojego wujka szymona, mistrzostwo księżniczki DARII, wiedze życiową Pawełka.........i dużo uśmiechów od koleżanek- no to mam tą bitwe wygraną na bank.... Teraz nastąpi przerwa, aż do piątku, bo wszystkie znaki na niebie i ziemii zwiastują czarne chumry związane z nauką :(, a przynajmniej miły obowiązek zajęcia się  zaległymi obowiązkami towarzyskimi :D i sportowymi :). W tym miejscu specjalne pozdrowiena dla 3 weteranek dyskotek: Justyny, Madzi oraz Kasi. Dla muzy (i reszty dziewcząt) dzięki, której na nowo zacząłem pisać- mieć takie koleżanki za natchnienie to prawdziwy dar dla twórcy :P:P:P... ŻuŻel RULEZ!!!!!!!!!

Każdy kiedyś upadł, pytanie tylko czy za każdym razem warto na nowo powstać. Bo w końcu ludzie są różni..... Mnie przyjaciele nauczyli, że warto- za co szczególnie wielkie dzięki dla Majkela. Po teraz pamiętam tylko ich dobre rady i pełne otuchy słowa- a o przyczynach trosk i ich wpływie na moje życie na ogół zapominam. Kolejne podziękowania należą się innej grupce osób- kolegą i koleżanką z treningów, oni mnie nauczyli- że trzeba mieć pasje i nie wolno się łatwo poddawać. No i w końcu coś dla muzy- jej chce powiedzieć, że nauczyła mnie samokrytyki no i życia. Bez tych wszystkich ludzi nie był bym w stanie napisać tego blog- po prostu był bym na to za słaby. Jest on efektem ostatnich siedmiu miesięcy ( swoją drogą to jest podobno szczęśliwa liczba- jakoś to do mnie nie przemawia....:) ), które zmieniły..........no w skrócie mnie. Upadałem i powstawałem, kochałem i nienawidziłem, myślałem i myliłem się. Ale odkryłem nowych przyjaciół za co jestem niezmiernie wdzięczny. Dziś jest wielka sobota- czas szczególny, nawet ja odczuwam potrzebe przemyśleń. Jest to dobry moment, jako że ostatnio jak mogłem od nich uciekałem- niepotrzebnie zresztą. Pewna osoba dostarczyła mi nowego powodu do przemyśleń- czy każdy człowiek ma dwie twarze- piszcie co o tym myślice. Bo ja- ,,zwykły" licealista - sądze, że tak. Jedna jest tylko dla nas samych, druga dla innych- na pokaz, a może tylko by chronić nasze delikatne wnętrze. Ja zaczynam odkrywać tą drugą twarz u innych- delikatność u machos, nostalgia u szczęśliwców, samotność u mnie....... Na koniec chciałbym się z wami podzielić moją myślą- Każdy jest stworzony do czego innego, ale każdy może kochać tak samo.... Pozdrawiam wszystkich szczęśliwe zakochanych,..... no i tych, którzy jeszcze poszukują swojej drugiej połowy- na każdy skarb trzeba zasłużyć. Pozdrowienia dla wszystkich...